(Image from laurenusher.com)
The girl with a red balloon in a black & white world
walks the streets bled of lonely.
She thinks what a lovely white dress she wears.
And she smiles.
She knows lips have to be ruby red to be pretty.
But grey is OK.
And her pout stays put.
An extra spring is added to her skip.
She almost lets go of the balloon string.
And she frowns.
Her fingers tighten.
Sunday, August 22, 2010
Monday, August 9, 2010
I will not stop writing paeans to the moon
Monday, August 2, 2010
Ang Kulafu ug si Noy Andoy
(Image from gingmaganda.multiply.com)
Pagkalaay kung walay tagay
Busa nag-inusara na lang og yarok sa Kulafu si Noy Andoy
Nagkadugay, nagkahinay, dili na kalahutay
Dali na mahubog ang tiguwang
Apan tag tu’tu’o ra man gihapon ka botelya iyang mahurot
Gustong malimtan ang kamingaw
Napu’o na ka tuig sukad nipanaw si Nang Pining
Mga anak nila minyo ug galahi na
Ma-o ning si Raha Kulafu na lang ang iyang kanunayng kuyog
”Shot, nyor!”
Hangtud mahubog, mohigda daplin sa da’an gabilangkad
Nawalis and purol, walay putos, kita’ng lagay
Pagkalaay kung walay tagay
Busa nag-inusara na lang og yarok sa Kulafu si Noy Andoy
Nagkadugay, nagkahinay, dili na kalahutay
Dali na mahubog ang tiguwang
Apan tag tu’tu’o ra man gihapon ka botelya iyang mahurot
Gustong malimtan ang kamingaw
Napu’o na ka tuig sukad nipanaw si Nang Pining
Mga anak nila minyo ug galahi na
Ma-o ning si Raha Kulafu na lang ang iyang kanunayng kuyog
”Shot, nyor!”
Hangtud mahubog, mohigda daplin sa da’an gabilangkad
Nawalis and purol, walay putos, kita’ng lagay
Labels:
kulafu,
nang pining,
noy andoy,
paul taneo,
paul taneo poetry
Subscribe to:
Posts (Atom)